; i'm your mackerel ? . · @__KIPuu
29th Mar 2012 from Twitlonger
เนื้อคู่ ประตูถัดไปเดอะซีรี่ย์
ตอนที่ 4 - น้ำไม่ไหล
สวัสดีค่ะ
ทุกคนกำลังอยู่กับ 'เนื้อคู่ประตูถัดไปเดอะซีรี่ย์' นะจ๊ะ! ต้องบอกก่อนว่าฟิคเรื่องนี้เกิดมาจาก 4 สาว -รนรด พฮร วลรว วว33- องน้องเร็นจากวง nu'est มาก เลยกรี้ดๆกันออกมาเป็นฟิคเรื่องนี้
พวกเราอยากให้ฟิคเรื่องนี้มีบรรยากาศออกมาประมาณซิทคอม เพราะฉะนั้น ช่วยอินกันด้วยนะคะ 555+
ที่สำคัญ - เนื้อคู่ประตูถัดไปเดอะซีรีย์ของเราจะออกอากาศทุกวันอังคารและพฤหัส เวลาประมาณ 23:45 น.
(ก่อนข่าวห้ามิติ -ห๊ะ!) ~
อีกนิด : เวลาใครพูดถึงฟิคเรื่องนี้ในทวิตเตอร์ ช่วยติดแท๊ก #boynextdoortheseries ด้วยนะ! แล้วเราจะเข้าไปแอบส่อง~
ตอนที่ 1 ฝนตก - http://www.twitlonger.com/show/gheevv
ตอนที่ 2 ฟ้าร้อง - 1. http://www.twitlonger.com/show/gii9rl
2. http://www.twitlonger.com/show/giiqnn
ตอนที่ 3 รถติด - http://www.twitlonger.com/show/glplvv
--
คิมแจจุงกำลังโมโหมาก!
ปลายนิ้วที่เคลือบด้วยสีชมพูชอคกิ้งพิงค์สลับดำ กำลังจิ้มลงไปที่หน้าจอเรียบๆของ ไอโฟนราคาแพงอย่างเอาเป็นเอาตาย และชะงักทันที ที่เห็นประโยคสั้นๆสองบรรทัดติดกันบนไทม์ไลน์ทวิตเตอร์
@siwon407 : Hello beautiful world~ มีคนบอกว่า อีก10นาทีน้ำจะไม่ไหลนะทุกคน! เหล่าสหายจงเตรียมพร้อมจาก Captain choi~
@mjjeje : หยุดทวิตละน๊า~ เราไปอาบน้ำก่อนล่ะ ฮิฮิ
แค่นั้น ริมฝีปากที่แวววาวเรื่อสีชมพูแป้นแล้นทั้งๆที่ยังไม่ทันได้ทำอะไรก็เปิดออก แล้วก็สาดคำด่าออกมาอย่างกับสึนามิ!
“เชี่ยแม่ง! ไอ้ซิกแพคก้อนขนมปังเดินได้ อิคุณชายไร้สติ อิช้อย อิเชว อิๆๆๆ อิ@!#$%#@$%^$#$%^$#%^$#$%^$#
$%$#@!! อิวอนมึงนะมึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!”
มีที่ไหน ทวิตบอกว่าน้ำจะไม่ไหลหลังจากกูทวิตว่าจะไปอาบน้ำได้แค่แป๊บเดียว!
ควีนจะไม่โกรธเลย ควีนจะไม่โมโหเลย เพราะจริงๆพื้นเพเดิมควีนเจเป็นคนใจดีและใจเย็น โกรธยากให้อภัยง่าย แค่เห็นหมาตายร้องไห้ไปเจ็ดวัน ด่าใครก็ไม่ค่อยเจ็บ นุ่มนิ่มหน่อมแน้มมาก! (หรอวะ?)
ถ้าไม่ใช่ว่าเขากำลังอาบน้ำเลียนแบบท่าอั้มพัชราภาอาบน้ำกลางพารากอนแล้วลุกนวยนาดไปกดปั๊มยาสระผมมาขยี้ๆบนหัว เขากำลังมีความสุขอยู่แท้ๆ
และแล้ว...
และแล้ว.... และแล้วน้ำแม่งก็หยุดไหลซะงั้นอะ!!! คือแม่งหยุดไปเลยอะ หยุดไปต่อหน้าต่อหน้ากูเลยเนี่ย!
แล้วใครจะรับผิดชอบกับฟองฟูๆขาวๆของซันซิลค์สูตรยูโกะยามาชิตะบนหัวกู!
รูปยูโกะยามาชิตะที่ขวดแม่งก็ยังกะจูออน นี่ถ้าขวดไม่สีชมพูกูไม่ซื้อแล้ว!
คนยิ่งกลัวๆผีถ้วยแก้วอยู่ ฮือออออออออออออออออออ!
คิมแจจุงเครียดมาก บอกได้เลยว่านาทีนี้คิมแจจุงเครียดมาก น้ำเปล่าในห้องมีแต่เอเวียง และจะบอกเอาไว้เลยว่า
...เขาไม่เอาเอเวียงมาล้างซันซิลค์สูตรยูโกะยามาชิตะเด็ดขาด
จะเอาไว้กินเท่านั้น! กินแล้วสวย! โอเค!
คนสวยเดินออกมาจากห้องกับผ้าขนหนูลายเฮลโลคิตตี้ที่มัดหลวมๆอยู่บนเอว น้ำยังเกาะพร่างพราว เขาจะสวยและเซ็กซี่มาก ถ้าไม่มีฟองซันซิลค์สูตรยูโกะยามาชิตะอยู่บนหัว!
เขานั่งอยู่บนเตียง เช็คทวิตไปแล้ว ด่าอิวอนจนได้ยินไปทั้งตึกก็แล้ว คิดแล้วคิดอีก ทางเดียวที่จะรอดไปได้จากวิกฤตนี้คือ เขาต้องลงไปซื้อน้ำ!
ร้านเจ๊นามุนฮึยบ้าผู้ชายใต้หอต้องมีน้ำถังให้เขาเอามาล้างผมแน่ๆ
ดังนั้น อันดับแรก... ควีนต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน
อย่างที่บอกเลย คิมแจจุงคนนี้เขาควีนมาก จะไปไหนต้องเป๊ะ บิ๊กอายต้องพร้อม คิมแจจุงเลยต้องเดินไปหยิบหมวกคลุมอาบน้ำลายคิตตี้มีโบว์ที่เข้าชุดกับผ้าเช็ดตัวมาคลุมผมไว้กันยาสระผมหยดแหมะเลอะเทอะ เดินไปหน้ากระจก ใส่บิ๊กอายคอนทัวร์หน้าเบาๆ บรัชออนต้องเนื้อครีมเท่านั้นคนจะได้ดูไม่ออกว่าเราแต่งหน้ามา อายไลน์เนอร์ห้ามเลยนะ! เพราะคนจะรู้ว่าแต่งหน้าทันที
สวยตั้งแต่เกิดก็งี้~
แล้วก็เดินไปหยิบเสื้อ อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ดูแลสุขภาพให้ดีนะคะ เลยต้องใส่เสื้อยืดธรรมดา ทับด้วยแจ็คเกตหนังแซมลายม้าลายนิดๆ สกินนี่ต้องสีซีดรุ่ยๆหน่อย คว้าน้องมาร์ตินสีแดงมาใส่ แล้วก็เดินออกจากห้องไป ... กับหมวกคลุมผมคิตตี้บนหัว
ปล่าวเลย ไม่ใช่คิตตี้ธรรมดา หมวกคลุมผมคิตตี้ที่มีโบว์สีชมพูอันเบ้งอยู่บนหัว!
กูสวย กูควีน ใครขำจะเอามาร์ตินเขวี้ยงให้ตายให้หมด!
แจจุงเดินออกมาจากห้อง โชคดีมากขนาดไหนแล้วที่ไม่เจอใครเลย และกำลังจะเดินลงบันได แต่ทว่าไม่ทันไร ลางร้ายก็เริ่มปรากฏ
เขาก้มมองเท้า ขวาร้ายซ้ายดี
เช้ด!!!~ กูกำลังก้าวเท้าขวา!!!!
และแล้ว... มันก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
“ร้องไห้หาพ่อเธอหรือ~ เห็นเธอตะโกนหาพ่อ~ เจ็บช้ำจนน้ำตาคลอ~ ให้พ่อมาเช็ดน้ำตา~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~”
เสียงนี้มันคุ้นมาก การเอื้อนมันเหมือน เทคนิคการเล่นลูกคอมันใช่ มันคุ้นมาก มันเหมือนกับ เอ่อ...
“ไม่เคยรักครายยยยยยยเท่าติ๋มมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!”
...ในความทรงจำ
แล้วมันก็มาจริงๆ!
ชองยุนโฮตัวโตและบึกบึนเสื้อแสงไม่ใส่กำลังเดินขึ้นบันไดชั้นห้ามากับ... กับ..กับ ถังน้ำ 20 ลิตรที่หิ้วมาจากร้านเจ๊นามุนฮึย!!!!!!!!!!!
ขอบคุณสวรรค์ แจจุงรู้สึกเหมือนเห็นยาทาเล็บชาแนลเป็นร้อยเป็นพันขวดร่วงลงมาจากท้องฟ้า
เราต้องยิ้ม และแอ๊บไว้ก่อน คติประจำใจคือ สวยชนะทุกสิ่ง! ไม่มีใครสอนหรอกกูคิดเอง!
ยิ้มไว้~ สวยไว้~ คิดการณ์ใหญ่ ใจต้องนิ่ง!
^___________________^
“ผีเข้าหรอ?”
แต่อิคนที่เดินมามันไม่เล่นด้วย!
เช้ดดดด อิหมี! อิอ้วน! อินมสามเต้า!! มาถึงก็วนตีนกูเลย!!
แต่!!! ไม่ได้ๆ ด่ามันออกสื่อไม่ได้ต้องด่าไว้ในใจเท่านั้น...
“หมวกน่ะ เทรนด์ใหม่หรอ?”
มันพูดแล้วยิ้มแบบที่ 5 แบบนั้นเลย! กวนตีนกูอีกแล้ว!
แต่เราจะโกรธไมได้ รู้ใช่ไหมคิมแจจุง ถังน้ำบนหลังมันคือเป้าหมายสูงสุดของเรา
จุดประสงค์ของการแอ๊บสู้หมี
ข้อแรก คิมแจจุงจะได้ไม่ต้องแต่งตัวเต็มกับหมวกคิดตี้ไปเดินร่อนใต้หอให้คนขำเล่น
ข้อสอง คิมแจจุงจะได้ไม่ต้องเดินแบกขวดน้ำ 20 ลิตรขึ้นมาจากร้านเจ๊นามุยฮึย ให้มือที่ทะนุถนอมมาอย่างดีกับแฮนด์ครีมของ kath kidston จะต้องหม่นหมอง
ประมาณนั้น...
“อืม... หมวกเราน่ารักปะ!”
เอียงคอนิดๆนะ ปากจู๋ๆไว้ เบ่งตาสู้มันเข้าไป! ตามันโคตรเล็ก มันต้องยอมแพ้เรา!
ภาพที่ชองยุนโฮคนหล่อบึกบึนมองแล้วได้แต่ถอนใจ...
อาจจะมีพลังงานหรือวิญญาณแฝงอยู่ในควีนเจ(ของกู)ก็เป็นได้...
เขาได้แต่พยักหน้ารับเบาๆ ไม่รู้จริงๆจะรับมือกับโหมดนี้ยังไงดี~
“ยุนโฮยา~”
เดี๋ยวนะๆ กูหูฝาดแน่!!!
“ยุนโอปป้า~~~”
เหย่ดดดดดดดดดดดด นี่มันไม่ใช่แล้ว!!
มันไม่อาจจะแล้ว กุว่า...มันต้องมีพลังงานหรือวิญญาณแฝงอยู่ในควีนเจ(ของกู)แน่ๆ!!
ยุนโฮนิ่ง ยืนกระพริบตาปริบๆสามที ไม่รู้จะเอาไงจริงๆ
ก่อนจะร้อง อ๋อ!! ดังลั่น ในประโยคถัดมา
“เค้าขอซื้อน้ำถังนั้นต่อได้ม๊า~~”
นั่นไง! กูรู้แล้ว!!
“ก็ได้”
^___________________^
“แต่...”
=___________________= ;
หน้าไอ้ควีนเจ ทันทีอะ!
“แต่อะไร!”
“แต่ต้องไปตะโกนที่ระเบียงให้ดังๆก่อน ว่ารักยุนโฮโอปป้าจังเลย”
“ไอ้ๆๆๆหมีๆๆๆ มึงนะ!!! อุ๊บ” ทนเกือบไม่ไหว มือซ้ายชี้หน้ามันอยู่ ยังดีที่ดึงมือขวามาปิดปากไว้ได้ทัน
“ไง...พูดไม่พูด ไม่พูดก็ตามใจนะ ควีนเจคนสวยไปเดินใต้หอกับหมวกคลุมผมคิตตี้ติดโบว์โปงลางสะออนคนคงขำกันเป็นแถบ”
เลวมาก! ด่าคิตตี้กูอีก!
“ต้องแบกถังน้ำเดินขึ้นมาอีก 5 ชั้น ไม่หนักเท่าไหร่หรอก กูเหงื่อท่วมตัวเลยเนี่ย”
มึงอย่ามานะไอ้หมี!!!
“พูดไม่พูด~”
มันยังมีหน้ามาถาม ยิ้มระดับห้านั่นแม่งก็ยังอยู่ไม่ไปไหน!
“กูพูดก็ได้!”
“พูดเร็วๆ พี่ยุนโฮจะรอฟังนะจ๊ะ!”
นาทีนี้สุดหล่อวางขวดน้ำ 20 ลิตรลงที่พื้น ยืนกอดอกรอฟังเต็มที่
ท่าทางที่คิมแจจุงได้แต่ฮึดฮัดขัดใจ
“อย่าท่ามากสิจ๊ะน้องแจจุงจ๋า~ หน้าที่คิดท่ามันเป็นของพี่นะ!”
มึงชักจะมากไปละอีหมี!! ฮึ้ย!!!
อยากให้กูตะโกนนักใช่ไหม ได้~ ได้~ ควีนเจจัดให้!
“ชองยุนโฮเชี่ยแม่ง!! อินมสามเต้า!! อิสะดือหลุมถนน อิหัวนมอุกกาบาต!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ตะโกนสุดแรงเกิดจนคนโดนด่าได้แต่ขำ ตาขวางๆกับหมวดคลุมผมหัวคิตตี้โบว์โปงลางสะออนนั่น แม่งน่ากลัวตายล่ะ!
“งั้นก็ ลงไปซื้อน้ำเองนะ...” พูดจบก็แบกน้ำขึ้นบ่าทำท่าจะเดินต่อ จนแจจจุงต้องเดินตามไปดึงเอวกางเกงไว้...ก็ชายเสื้อแบบในนิยายมันไม่มี อิหมีนี่มันไม่ใส่เสื้อ!!
“พูดละๆๆๆ”
“....”
“รักยุนโฮ!”
“ไม่เห็นจะดังเลย ควีนเจ~”
ยังจะมีหน้ามากวนตีน ยืนเอามือแคะหูอีก! กูขอให้นิ้วชี้มึงทะลุออกรูจมูก!!
“รักยุนโฮ!!!”
“ยุนโฮยังไง? ไม่ใช่ยุนโฮเฉยๆ”
“รักยุนโฮโอปป้า!!”
“ใครรัก?”
“ฮึ่ยยย! คิมแจจุงรักชองยุนโฮโอปป้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“จบมะ?”
ถามแล้วก็หันไปมอง ก่อนจะตกใจเอามากๆที่ ไอ้หมีซึ่งเคยอยู่ไกลๆมันขยับเข้ามาใกล้ซะอย่างนั้น
“ยัง...มีอีกๆ” มันตอบ หน้าตายังคงโคตรกวนตีน!
ไม่ทันที่ควีนคนสวยจะได้ถามว่ามีอะไร ไอ้หมีนั่นก็ขยับเข้ามาใกล้...
แล้วก็....
ฟอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!
พร่องแจร้!!!!!!!!! อีหมีหอมแก้มกู!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แล้วแจจะเอาหน้าที่ไหนกลับไปบ้าน ปะป๊าจ๋า หม่ะม๊าจ๋า แจเสียความบริสุทธิ์ให้ผู้ชายไปแล้ว
ฮือออออออ
นาทีนี้คิมแจจุงยืนเอามือกุมแก้ม โกรธมาก โมโหมาก หน้าเลยแดงแปร๊ดดดด อยู่แบบเนี้ย
ไมได้เขินเลย! ไม่เขินว้อย!! ใครบอกว่าเขินเดี๋ยวแม่งเตะตับแตก!
สวยแต่ห้าว เข้าใจมั้ย!
ระหว่างที่คนสวยกำลังยกเท้าขึ้นจะถอดน้องมาร์ตินมาฟาดชองยุนโฮให้ตายแล้วโยนลงไปชั้น 1 ให้รู้แล้วรู้รอด ไอ้โคตรหล่อก็รู้ตัว พูดขึ้นมาซะก่อน
“โอเค เรียบร้อยแล้วครับ เอาน้ำไปเลยครับควีนเจของยุนโฮโอปป้า~ หิ้วไปส่งหน้าห้องให้ด้วยอะ! เดินตามพี่มาเลยสาวน้อย~”
“ สาวน้อยพร่องส์!”
มองตามตูดหมีๆของมันแล้วได้แต่โมโห สุดท้ายสายตาก็เหลือบไปเห็นรองเท้าช้างดาวของใครไม่รู้วางอยู่หน้าห้อง
ควีนคนสวยเดินเข้าไปใกล้ เอานิ้วชี้กับนิ้วโป้งคีบขึ้นมาแบบขยะแขยงมาก
ก่อนจะ เฟี้ยว~~~ เขวี้ยงจนลอยไปกระทบหัวเล็กๆของยุนโฮโอปป้าเต็มๆ!
“ไอ้ควีนเจ!”
“ทำไม! ทำไม! ถือน้ำเดินไปเลยมึง กูมีอีกข้างนะ เอาปะละ!”
เพราะมัวแต่ตบตีกับจะเป็นจะตายอยู่บนชั้นห้าแบบนั้น
พวกเขาไม่ได้รับรู้เลยว่ามีอะไรเกิดขึ้นที่ด้านล่าง...
,
น้ำหยุดไหลมาสักพักแล้ว และเจ๊นามุนฮึยใต้หอก็เคี่ยวเกินทน ขึ้นราคาค่าน้ำถังจนนักศึกษาเริ่มทนไม่ไหว
มีกรณีพิเศษนิดนึง – เจ๊ยกเว้นน้องยุนโฮสุดหล่อของเจ๊ เจ๊ให้น้ำถังแถมน้ำใจเอาไว้ให้น้องยุนโฮไปนอนฝัน
ให้มันได้อย่างนี้!
เพราะแบบนั้นจอมอัจฉริยะสติแตกอย่างชางมินและคิบอมจึงเปลี่ยนอาชีพชั่วคราว
จาก ‘มินประตูผีและบอมเลขเด็ด’
ตอนนี้ได้กลายเป็น ‘มินแฟซ่าและบอมตรางู’ ไปชั่วแล้ว!
เพราะสองหนุ่มลงทุนโทรเรียกรถดับเพลิงมาขายน้ำให้ชาวหออาร์ตในราคาที่ถูกโคตร!
ระหว่างที่ทุกคนกำลังตักน้ำอาบกันอย่างเอาเป็นเอาตายนั้น ก็จะมีเสียงชิมชางมิน และคิมคิบอมตะโกนโหวกไปพลางๆว่า
‘มาเลยจ้า น้ำถูกๆสะอาดๆราคาถังละสิบวอนจ้า พี่มินแฟซ่ากับพี่บอมตรางูเจ้าเก่ามาเองจ้า สบู่ดอกบัวคู่กับยาสีฟันดาลี่ราคาโรงงานก็มีนะจ๊า~~~‘
เพราะแบบนี้นี่แหละ ทุกคนในหออาร์ตถึงรักไอ้คู่บ้านี้มากกว่าใคร
ส่วนเจ๊นามุนฮึยนั้นไซร้ก็ได้แต่เจ็บใจ ผู้ชายหล่อเกินไป เจ๊ว่าร้ายเค้าไม่ลง! อรั๊ง!
ท่ามกลางบรรยากาศอาบน้ำกลางแจ้งสุดมันที่ลานหน้าหอนั้น ที่มุมหนึ่งมีเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนนึงเดินลงมากับกะละมังใบใหญ่
น้องเร็นกำลังจะซักเสื้อ และเสื้อตัวนี้สำคัญมากจนไม่สามารถเอาไปส่งซักผ่านมือใครได้
เป็นเสื้อหนังม้าลายที่ซอนเบนิมสุดที่รักซื้อให้ในวันเฉลยสายรหัส
ซอนเบนิมบอกว่า....
-เสื้อตัวนี้ทำจากหนังมาลายที่วิ่งเร็วที่สุดในการแข่งขันวิ่งม้าลายกลางทุ่งหญ้าสะวันนา-
น้องเร็นได้ยินแล้วเลิฟมาก ถึงกับตั้งปณิธาน จะไม่ยอมให้ใครแตะเสื้อตัวนี้เด็ดขาด!
เจ้าตัวเล็กเดินมาหยุดที่มุมหนึ่ง ซื้อน้ำจากชางมินฮยองเรียบร้อยแล้วก็มานั่งลง ก้มหน้าก้มตาซักผ้าไปคนเดียว มินฮยอนที่เป็นเมทกันก็ดันมากลับบ้านซะได้ ไม่มีเพื่อนเลย~
และทันทีที่ถามหาเพื่อน...เพื่อนก็มา!
เขาจำได้ไอ้รองเท้าแตะหูคีบโมโนโบ้ลายเขียวๆแดงๆนี่ทั้งหอมีใส่อยู่คนเดียว เจอาร์ หรือ คิมจงฮยอนนี่แหละ!
“ซักผ้าหรอ?”
“กินข้าวอยู่มั้ง!”
ยังงอนไม่หาย ตั้งแต่วันที่โดนดึงหางม้าโน่นนนนน~
หน้ามุ่ยๆปากหยักๆที่คนมองเห็นแล้วอดยิ้มไม่ได้ เขาเห็นเจ้าตัวเล็กนี่เดินหิ้วถังน้ำเซไปเซมาตั้งแต่ยืนอยู่ฝั่งโน้นแล้ว เห็นแล้วก็อดไมได้ที่จะเดินมาแกล้งซะหน่อย
“แล้วน้ำพอปะเนี่ย?”
คราวนี้ไม่ตอบ ขี้เกียจเถียง ตุ๊กตาหน้าบึ้งเลยเงยหน้ามามองคนที่ยืนอยู่แล้วส่ายหน้าให้เร็วๆ
“งั้นแป๊บนึง”
แล้วจอมกวนตีนตัวน้องก็เดินจากไป และไปหยุดตรงชิมชางมินที่ยังตะโกน “เจ้าข้าเอ้ย! เจ้าข้าเอ้ย! ทางนี้เลยน้ำถูกๆ แฟซ่า ดาร์ลี่ก็มีขายในราคาโรงงานนะจ๊า~~” อยู่ไม่ขาด
จงฮยอนยกมือขึ้นสะกิดพี่ชางมินแล้วเดินห่างออกมามุมใต้ต้นไม้ที่ไม่ค่อยมีคน ส่งสายตาให้รุ่นพี่เดินตามมาจนชางมินเริ่มงง แต่ก็เดินตามไปซะงั้น พอมาหยุดตรงหน้าไอ้ตัวแสบก็กระซิบเบาๆ
“เฮีย ขอบุฟเฟ่ต์น้ำหน่อยดิๆ แลกกับมาสเตอร์ของแท้จากญี่ปุ่น 20 แผ่นเลย”
คนได้ยินตาวาวขยับมาใกล้แล้วกระซิบกลับ
“ละแกไปเอามาจากไหน”
เสียงกระซิบเบามาก แทบจะเหมือนเสียงยุงบิน นี่มันเรื่องใหญ่ จะกระโตกกระตากไปก็ใช่ที่
“ฝากเพื่อนอักษรหิ้วมา มันหิ้วมาให้ผมได้ 50 ถ้าเฮียให้ แบ่งไปเลย 20 แผ่น”
“โอเคๆ แกอย่าเอ็ดไป”
แล้วทั้งสองคนก็เดินจากกันไปคนละทิศเหมือนไม่รู้จักกันมาก่อน เจอาร์เดินไปตักน้ำ แล้วก็มาหยุดตรงตัวเล็กที่นั่งซักผ้าหน้าบึ้งอยู่เหมือนเดิม
“ยังซักตัวเดิมอยู่อีกหรอเนี่ย? ชักช้าจริง มาเลยๆเดี๋ยวช่วย” พูดจบก็จัดแจงนั่งยองๆลงตรงข้ามกันแล้วจุ่มมือลงมาในกะละมัง แค่เริ่มจุ่มลงมาเท่านั้นแหละ น้องเร็นก็ตีเพี๊ยะ!เข้าให้
“ห้ามจับเลย เสื้อตัวนี้ซอนเบนิมซื้อให้นะ!” พูดจบก็ทำหน้างอ~
“คนจะช่วย!”
“ไม่เอา ไม่ให้จับ!”
“แล้วจะช่วยยังไงเล่า จับนิดเดียวไม่ขาดหรอก!”
“ไม่เอา! นั่งดูไปเลย! ซักตัวนี้เสร็จค่อยช่วย”
ได้ยินแบบนั้นจงฮยอนก็ได้แต่ยิ้มกรุ่มกริ่มนั่งยองๆมองคนหน้าบึ้งก้มหน้าก้มตาซักผ้าไปเงียบๆ รอจนน้องเร็นเอาเสื้อลายม้าลายนักวิ่งอะไรก็ไม่รู้นั่นขึ้นไปตากบนห้องเรียบร้อยถึงได้ขยับเข้ามาใกล้ๆ แล้วเอามือจุ่มลงไปในกะละมังสีชมพูบ้าง
“ทำอะไร”
“จะช่วยซักผ้าไง ทั้งตะกร้านี้ซักไหวรึไง คอยดูนะแฟ้บกัดยาทาเล็บหลุดหมด”
ประโยคที่คนฟังได้ยินแล้วตกใจทำตาโต ยกมือขึ้นมาดู นี่เล็บสีชมพูดำที่ซอนเบนิมทาให้นะ ทาแบบเดียวกันด้วย!
แล้วก็ยิ้มออกมาตอนที่เห็นว่าสีที่เคลือบอยู่บนเล็บยังไม่หลุดไปไหน
“ให้ช่วยก็ได้”
สุดท้ายก็ยอมแพ้
ถึงจะบอกว่าช่วย แต่จริงๆเจอาร์เองก็แทบจะไม่ทำอะไรเลย หยิบๆจับๆเสื้อผ้าแล้วก็วาง แล้วก็หยิบตัวใหม่ จุ่มๆน้ำ แล้วก็วาง จะให้พูดออกไปก็โคตรอาย จริงๆแล้วก็คือ... เขาซักผ้าไม่เป็น -*-
ที่มายุ่งๆอยู่นี่ก็แค่อยากแกล้งตุ๊กตาหน้าบึ้ง แค่นั้นเอง
ในลานกว้างๆหน้าหอที่มีแต่ความวุ่นวาย ก็ยังดีที่มีมุมเล็กๆมุมนึงเริ่มมีฟองสีชมพูผุดขึ้นมาทีละเล็กละน้อย
ตอนที่เจอาร์แอบเอามือไปจับกับมือเล็กๆนุ่มๆที่อยู่ในน้ำ นั่นทำให้คนโดนแกล้งเงยหน้าบึ้งๆขึ้นมามองทันที
“จับทำไม...”
“จับไม่ได้หรอ?” ยังจะมีหน้ามาลอยหน้าลอยตาตอบหน้าตาเฉย
“ไม่ได้!”
“งั้นก็ไม่จับ” ตอบแล้วก็ปล่อยมือออกมา ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเอาปลายนิ้วไปปาดฟองเอาไว้ แล้วแกล้งแตะลงไปที่ปลายจมูกเล็กๆแทน
และนั่นทำให้น้องเร็นคนน่ารักของทุกคนโมโหขึ้นมากกว่าเดิม
“อ๊า!!!” เจ้าตัวร้องออกมาดังลั่น แล้วเอามือไปปาดฟองที่ติดอยู่ตรงปลายจมูกเร็วๆ “ถ้าสิวขึ้นล่ะ!”
“ขึ้นก็ขึ้นไปสิ หน้าฉันที่ไหน”
แล้วมันก็แทบจะมีควันฉุยๆออกมาจากหูตุ๊กตาของทุกคน น้องเร็นโกรธมาก คิ้วขมวดหน้าบึ้ง ก่อนจะยกมือขึ้น..
“เฮ้ย!! เจ็บ!!~ ไม่เอาแล้ว!!!”
แล้วก็ข่วนลงไปที่แขนเจอาร์เต็มๆแรง
แกล้งกันนักนี่! สมน้ำหน้า!!
ระหว่างที่คู่เล็กกำลังตบตีกันอยู่ข้างล่าง จนเป็นที่สนใจของทุกคน สักพักก็มีบางอย่างดึงความสนใจกลับไป เป็นเสียงคุ้นๆที่ตะโกนมากจากระเบียงชั้น 5 ของหอพัก
“ชองยุนโฮเชี่ยแม่ง!! อินมสามเต้า!! อิสะดือหลุมดำ!!!! อิหัวนมอุกกาบาต!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ห๊ะ!
“รักยุนโฮ!!!”
ห๊า นั่นมันเสียงควีนเจนี่!!
“รักยุนโฮโอปป้า!!”
ห๊า!!!!!!!! ควีนแจของแท้แน่นอน O________O;;
“ฮึ่ยยย! คิมแจจุงรักชองยุนโฮโอปป้า!!!! จบมะ?”
ห๊ะ ห๊า!!!!!!!! เฮ้ยยยย ฟินมาก!!!!
ควีนเจบอกรักยุนโฮโอปป้าลั่นหอเลยเว้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
คือนาทีนี้ทุกคนกรี๊ดกร๊าดตุ๊ดแตกมาก หันไปมองหน้ากันแล้วก็ยิ้ม~~ แทคมือกันแรงๆ สาดน้ำใส่กันอีกหน่อย
มีความสุขโอบล้อมอยู่เต็มไปหมดเพราะคู่เมนบอกรักกันออกสื่อนั่นเอง...
แต่ทว่าท่ามกลางความวุ่นวายนั้นกลับมีชายหนุ่มคนนึงนั่งอยู่นิ่งๆมาตั้งแต่แรกด้วยความจริงจัง
ปล่าว เขาไมได้อกหักเพราะคู่รักแห่งปีมันสวีทกันมากหรอก แต่เขากำลังถือกล้องอยู่ในมือ เป็น Nikon ตัวเทพต่อเลนส์ซูมได้ถึงดาวอังคาร เขามองลอดผ่านกล้องไป มือข้างนึงขยับปรับโฟกัส ได้มุมดีๆแล้วก็ แชะ!
ก่อนจะลดกล้องลงมาดูรูป กดเลื่อนไปเจอโมเม้นหอมแก้มที่เขาปรับโหมดถ่ายวีดิโอไว้ได้พอดีแล้วก็ต้องยกยิ้ม กดเพลย์แล้วไปพอสไว้ตอนที่ไอ้ยุนมันหอมแก้มแจพอดี
ล้วงไปหยิบโพสอิทสีสดในกระเป๋าที่ฉีกออกมาเป็นแผ่นเล็กๆ แล้วแปะไว้ที่หน้าจอของกล้อง
ในกระดาษแผ่นนั้นมีลายมือเนี๊ยบๆเขียนว่า siwon407
ก่อนจะหยิบไอโฟนใส่ถุงพลาสติดมัดยางกันน้ำเข้าขึ้นถ่ายภาพนั้นอีกที แล้วอัพโหลดสู่โลกออนไลน์
@siwon407 : [fancam] 120329 Yunho kiss jaejoong. Coming soon!
@siwon407 : Hello beautiful world~ มาแฟนแอคเพิ่มอีกนิด เมื่อกี้ไอ้แจตะโกนบอกรักยุนโฮดังมาก ใครไมได้ยิน พลาด!
และนั่นทำให้หลายๆคนที่ยอมเป็นคนซกมกไม่ลงมาอาบน้ำถึงกับกรีดร้องง พลาดแล้วว
พลาดโมเม้นที่โคตรใหญ่มากของยุนแจ ไปแล้วจริงๆ!
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ~~
,
ถึงแม้หออาร์ตในตำนานมันจะวุ่นวายมากขนาดไหนก็ตาม
เชื่อสิ มันต้องมีสักวินาที ที่ความสงบมาเยือน
อย่างเช่นตอนนี้...
ควีนคนสวยเดินออกมาจากห้องตัวเองด้วยสุดสบายๆที่ราคาน่าเป็นห่วง ที่ไหล่มีผ้าเช็ดตัวเฮลโหลคิตตี้เซ็ทเดียวกับเมื่อกี้แต่เป็นผืนเล็กพาดอยู่ แจจุงนั่งลงไปที่ขอบเตียง ก่อนจะเริ่มเปิดไดร์เป่าผม
เป่าไปเป่ามาผมไม่ทันแห้ง เสียงเคาะประตูก็ดังให้ต้องลุกไปเปิด ก่อนจะเห็นยูชอนที่รักของทุกคนยืนอยู่ตรงนั้น!
ปาร์คยูใส่ที่คาดผมพลาสติคอันเล็กๆ สีเขียวสะท้อนแสงที่พบได้ทั่วไปตามหัวเด็กแว๊น กับผ้าขนหนูสีเหลืองอ๋อย...
ที่เอิ่ม....นุ่งกระโจมอกอยู่!
“มึงเป็นไรอะปาร์ค”
-เป็นไร- ของควีนนี่มีความหมายถึงหลายๆอย่างนะ อย่างแรก ทำไมมันนุ่งกระโจมอก อย่างที่สองทำไมมันถึงมาเคาะห้องเขา และอย่างที่สาม ทำไมมันถึงหน้าซีดเหงื่อแตกแบบนั้น?
“มึง กูขออาบน้ำหน่อย ไอ้ยุนมันบอกว่ามึงมีน้ำ มันเพิ่งให้มึงไปทั้งถังนี่”
ควีนได้ยินแล้วทำหน้าครุ่นคิด ไม่รู้สึกผิดสักนิด ก่อนจะตอบเสียงใส
“อ๋อ กูอาบหมดแล้วอะ”
“20 ลิตร? ไอ้ยุนบอกว่าถัง 20 ลิตร!!! คือมึงอาบหมดเลย อูย~~~” มันทำท่าจะโวยวายๆ แลก็เงียบไปร้อง อูย~~~ อย่างที่เพื่อนนึกเป็นห่วงว่าเป็นอะไร
“มึงร้องทำไม แล้วทำไมมึงนุ่งผ้าแบบนี้ทำไมมึงไม่นุ่งให้มันดี?”
“ก็... นุ่งผ้าอะ คือกูอายไง...”
“อาย?”
“ก็ไอ้ยุนไอ้วอนไอ้ท๊อป ไอ้พวกห่าเนี่ยทั้งหมดเลย มันล้อกูอะ...”
“ล้อมึง? ล้ออะไร?”
“ก็..ก็...ก็.... ก็มันล้อว่ากูนมดำอะมึง!!!” พูดจบยูชอนของทุกคนก็เบะปาก จะร้องไห้แล้ว
ฮืออออออ ทำไมต้องล้อกู ก็ก็แค่นมดำ!!!
ประโยคบอกเล่าง่ายๆที่ควีนคนสวยได้ยินแล้วยกมือขึ้นปิดปาก กลั้นเสียงหัวเราะ ก่อนตอบ
“มึงลงไปอาบข้างล่างดีปะ คือน้ำห้องกูหมดแล้วจริงๆอะ กูขอโทษ”
“แต่กูไม่ไหวแล้วแจ...คือกูแย่อะ”
นอกจากมึงนมดำแล้ว มึงยังมีอะไรแย่อีกหรอกี้?
“กูปวดขี้มาก คือตั้งแต่เมื่อวานซืนที่มึงซ้อนจักรยานไอ้ยุนโฮมาอะ กูท้องเสีย เสียมาสองวันแล้ว ตอนนี้กูปวดขี้มาก กูไม่ไหว แค่คุยกับมึงกูก็ต้องอดทนมาแล้วอะแจ กูเขื่อนจะแตก มันจะพร่างพรูแล้ว มึงเข้าใจกูปะ”
พูดไปพลางยูชอนขวัญใจมหาชนก็เบะปากไปพลาง เรื่องนี้มันไม่ขำเลย ถ้ามาเป็นเขาทุกคนจะรู้
ได้ยินแบบนั้นควีนเจก็หายไปสักพัก ก่อนจะกลับออกมากับขันน้ำสีชมพูที่มีน้ำเต็มเปี่ยม เดินไปแวะหยิบขวดโค้กลิตรที่มีน้ำใสๆอยู่เต็มขวดพอกันบนโต๊ะของจุนซูมาอีกใบ
“ไอ้ปาร์ค...กูมีให้ 1ขัน กับอีก 1.25 ลิตร มึงว่าแค่นี้ มึงไหวปะ?”
ตอนนั้นเองที่ยูชอนน้ำตาไหลออกมา
“กูซึ้งมากแจ กูรักมึง” พูดจบก็ทำท่าจะโผเข้ากอดควีนคนสวย แต่เจอมือแม่นางดันหน้าผากไว้ก่อน
“มึงไปขี้ให้เสร็จก่อนเลยไป แล้วค่อยมากอดกู”
ได้ยินแบบนั้น ยูชอนของทุกคนก็เดินเอามือปาดน้ำตาป้อย ป้อย ป้อย เข้าห้องน้ำไป~~
มันเป็นสามนาทีที่ยูชอนรู้สึกโล่งมากเหมือนได้นั่งอยู่บนปุยเมฆ เขาออกกลับมาอีกครั้งกับผ้าขนหนูลายจุดโพลก้าดอทหลากสีกระโจมอกแบบเดิม กับใบหน้าอันสดใส
“ขอบคุณมากจวง ไอ้น้ำในขวดลิตรเนี่ย หอมๆนะ น้ำอะไรวะมึง?”
“อ๋อ น้ำมนต์สูตรจุนซูมันอะ กูเห็นมันนั่งปลุกเสกอยู่หลายวันละ มึงวางใจเหอะ สะอาดชัวร์!”
“ห๊ะ! แล้วจุนซูรู้เข้าจะไม่โกรธหรอวะ?”
ละมึงไปเอาน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ของเค้ามาให้กูล้างตูด?
“เดี๋ยวกูบอกเองว่ามึงเหมือนจะโดนผีหลอกเลยให้มึงไปแล้ว ไม่เป็นไรหรอก”
“เออๆ ฝากด้วยนะมึงไม่งั้นจุนซู.....”
ผ่าง!!!!~
“ฉันทำไมหรอ!!!!!”
เหยดดดดดดดดดดดดดด ตายยากจริงนะน้องสาว~~
เป็นคิมจุนซูที่เปิดประตูผ่างออกมากับถาดใบใหญ่ๆที่ใส่ของไม่น่าไว้ใจอยู่เต็มไปหมด
“ป่าวๆๆ นี่จะทำอะไรอีกแล้วเนี่ย?”
สภาพสิ่งของที่แจจุงเห็นแล้วอดถามไมได้ตามเคย
“จะช่วยทุกคนไง จะทำให้น้ำกลับมาไหลเหมือนเดิม มาเร็วๆสองคนนี้ก็มาช่วยกันนะ”
พูดด้วยสีหน้าจริงจังมาก ก่อนจะเอาถาดนั่นมาวางใกล้ๆให้แจจุงสะดุ้งเล่น
ส่วนยูชอนได้แต่กระพริบตา ปริบ ปริบ ปริบ
“คืองี้แจจุงรู้ปะ! ว่าดวงวิญญาณที่เราอัญเชิญมาตอนเล่นผีถ้วยแก้วอะ เป็นดวงวิญญาณของพี่นายอน จำตำนานพี่นายอนได้ใช่ไหม? ที่พี่เค้าเป็นนักศึกษาแพทย์แล้วก็ไปรักกับพ่อค้าขายหมูปิ้งอะ แต่ความรักของพี่เค้าโดนขัดขวางจากพ่อแม่ที่รวยมากๆ พี่พ่อค้าหมูปิ้งก็รับเงินจากพ่อแม่เค้าแล้วหายไปจากชีวิตพี่นายอนเลย พี่เค้าเสียใจมากเลยกระโดดหอเราตาย เพราะกลัวว่าถ้ากระโดดหอแพทย์แล้วเพื่อนจะกลัวผี ตอนนี้ดวงวิญญาณของพี่นายอนยังสิงสถิตย์อยู่ที่หอเรานะ อยู่ที่ดาดฟ้านั่นแหละ”
เจ้าตัวเล่าเสียงใส ตาแป๋ว ส่วนคนฟังอีกสองคนได้แต่หันซ้ายหันขวาหาคุณพระคุณเจ้าไม่ได้หยุด
เรื่องผีเชียวนะเว้ย!
“สงสัยวันที่เราเล่นผีถ้วยแก้วกันอะ เราอาจจะทำให้พี่นายอนโกรธ เพราะพี่เค้าคงรอให้เราเอาหมูปิ้งจ้าวอร่อยไปไหว้พี่เค้าเป็นค่าเหนื่อย แต่เราก็ไม่ได้ไปไหว้กัน พี่เค้าเลยใช้จิตอาฆาตอุดท่อน้ำทั้งหอเอาไว้ทำให้น้ำหยุดไหลไง เนี่ยเราไปขอโทษพี่นายอนกันเถอะ!”
แล้วจากเรื่องผี แม่งก็จบหักมุมเป็นเรื่อง เอิ่ม... ซะอย่างนั้น
เห็นแจจุงยังเฉยๆ จุนซูก็ได้แต่ถอนใจ
แจจุงอะแบบนี้ตลอด ไม่มีจิตใจที่อ่อนโยนพอจะเปิดรับเรื่องแบบนี้เลย
เขาเลยต้องเปลี่ยนเป้าหมายมาที่ขวัญใจมหาชน พัคยูชอน แทน
“ยูชอนๆ มาทำพิธีกับเรามา เนี่ยเรานัดลิซซี่ไว้ที่ระเบียงแล้วนะ”
และด้วยความที่ยูชอนเป็นคนดี...
เขารู้สึกผิดเหลือเกินที่เอาน้ำมนต์แม่คุณไปล้างก้นเรียบร้อยแล้ว เจ้าตัวถึงได้พยักหน้ารับเบาๆ
“ต้องตอบรับออกมาเป็นเสียงให้ดวงวิญญาณที่อยู่โดยรอบนี้ได้ยินด้วยว่า ยูชอนจะไปขอโทษพี่นายอนเพื่อให้ทุกคนได้มีน้ำกินน้ำใช้กันเหมือนเดิม!”
จุนซูขึ้นเสียงเหมือนครูฝึกทหารในกองทัพ
เรื่องนี้มันจริงจังมาก!
“ได้! เราตกลง เราจะไปทำพิธีกับจุนซู!!!”
“ยูชอนน่ารักจัง!”
พูดแล้วก็ยิ้มน่ารักๆกับตารูปเมล็ดอัลมอนต์อันเป็นเอกลักษณ์ จนยูชอนคนน่ารักใจแกว่งไปวูบนึงเลย!
“แต่ว่านะยูชอน เราจำเป็นจะต้องทำพิธีกันตอนกลางวัน ซึ่งในความจริงแล้วเวลาจะทำพิธีเนี่ย ตอนกลางคืนจะเหมาะกว่า เราเลยต้องทำอะไรอย่างนึงก่อน มันคือการ นมัสการพระอาทิตย์ ยูชอนทำตามเรานะ”
พูดจบคิมจุนซูก็เหยียดแขนขึ้นสุดๆ แล้วค่อยๆเอนตัวไปทางด้านหลัง แล้วพยายามพูดออกมา
“ทำตามเรานะยูชอน เราต้องเปิดเผยร่างกายด้านหน้า รวมไปถึงจิตใจให้คุณพระอาทิตย์เห็นถึงความตั้งใจจริงที่จะทำเพื่อคนอื่นของเราสองคน”
ได้ยินแบบนั้น ยูชอนก็รู้สึกฮึกเหิมอยู่ในใจขึ้นมาซะอย่างนั้น
เขาจะได้ทำเพื่อคนอื่น เพื่อความสงบสุขของชาวหออาร์ตทุกคน! ฮึบ!!
ภาพที่แจจุงได้แต่นั่งตะไบเล็บไปพลางมองไปพลางแบบเอือมๆ
“เดี๋ยวเราจะท่องบทสวดเอง ยูชอนพูดตามเรานะ”
ยูชอนคนดียกแขนขึ้น ค่อยๆเอนไปข้างหลังสุดแรง ระหว่างนั้นเรารู้สึกถึงพลังงานอับอบอุ่นที่อาบผ่านร่างกาย แสดงว่าเทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์อาจจะกำลังรับรู้ถึงคำบอกเล่าจากเขาและคิมจุนซู...ก็เป็นได้...
“โอ มาย กอด ซัน....” จุนซูเว้นจังหวะ นั่นหมายถึงยูชอนต้องพูดตามเขา
“โอ มาย กอด ซัน” แล้วยูชอนก็พูดออกมา ด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงเวอร์จิเนียอันเป็นเอกลักษณ์
เขารู้สึกปลื้มปริ่มใจมาก เขากำลังทำเพื่อคนอื่น!
นึกถึงภาพของเพื่อนชาวหอที่ต้องไปอาบน้ำกันในลานกว้างๆ
จะมีอีกกี่คนที่ปวดอึจนหน้าซีดเจ็ดสีแบบเขา
จะมีอีกกี่คนที่นมดำจนเพื่อนล้อ...
จะมีอีกสักกี่คนที่โดนทำร้ายจากสังคมรอบข้างอย่างพัคยูชอน
ทุกคน...ฉันจะช่วยพวกนายเอง
น้ำจะกลับมาไหลอีกครั้ง...
พวกเรากำลังจะมีความสุขกันเหมือนเก่า...
ไม่นานเกินรอหรอกนะ....
ทุกคนจงเชื่อใจเราสองคน...
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!”
แล้วเสียงกรี๊ดแหลมๆหกพันสองเดซิเบลของควีนคนงามที่นั่งตะไบเล็บดูเหตุการณ์ทั้งหมดมาตลอดก็ทำให้จุนซูต้องผละจากบทสวดมนต์และลืมตา
แจจุงก็แบบเนี้ย! ชอบทำลายพิธีเขาตลอด!
“แจจุง เป็น ห๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ไม่ทันได้ถามว่ารูมเมทสุดที่รักเป็นอะไร ภาพตรงหน้าก็ฟ้องทุกอย่างแน่ชัด
ยูชอนตั้งใจทำพิธีนมัสการดวงอาทิตย์มากไปจนผ้าเช็ดตัวหลุด!
เขากำลังพยายามรวบผ้าขนหนูที่ร่วงลงจากเอวเอาไว้ด้วยมือข้างเดียวแต่ก็ไม่ทัน เพราะมืออีกข้างมัวแต่เอาไปปิดนมอยู่
จะให้สองคนนี้ล้อเราว่านมดำอีกไมได้!
แจจุงนั่งปิดตาเอวไว้ด้วยมือทั้งสองข้างแล้วโวยวายให้เขารีบนุ่งผ้ากลับให้เร็วที่สุด
ส่วนจุนซูได้แต่ยิ้มกริ่ม ท่านเทพเจ้าดวงอาทิตย์รับรู้ถึงความตั้งใจจริงของยูชอนแล้ว
เขาดึงสายตาเบนต่ำลงมาตรงพิกัด 45 องศา ต่ำลงมาจากสะดือนิดนึง นิดเดียวพอนะ
อย่าต่ำไป! อย่ามองข้าม!
ริมฝีปากน่ารักขยับเอ่ยคำ 3 คำที่จะจารึกอยู่ในความทรงจำของพัคยูชอนขวัญใจมหาชนไปจนวันตาย...
“แหนม – ตุ้ม – จิ๋ว”
; )
TBC.